Adaptacja dziecka
w przedszkolu

Dziecko przez pierwsze dni pobytu w przedszkolu jest zdezorientowane, to dla dziecka duży stres. Nie wie z kim ma nawiązać bliższy kontakt emocjonalny i kto będzie zaspokajał jego potrzeby.

Otoczone, dotychczas, troską i uwagą rodziny nagle znajduje się w miejscu, gdzie wszystko jest obce, inne: przedmioty, osoby, rytm dnia. jego poczucie bezpieczeństwa zostało zachwiane. Część dzieci przystosowuje się dość szybko, u innych okres adaptacji trwa długo. Największe problemy z przystosowaniem się mają dzieci, które miały mało kontaktów z rówieśnikami.

Troska o prawidłową adaptację dziecka do nowej dla niego sytuacji jest więc ważnym zadaniem nie tylko dla nauczycielki pracującej w grupie, całego personelu przedszkola, ale szczególnie dla rodziców i bliskich dziecka.

Dziecko 2 lub 3-letnie przychodząc do przedszkola musi przystosować się do:

• nowego dla niego otoczenia i wymagań związanych ze sposobami korzystania z urządzeń i wyposażenia w swojej sali,
• przebywania w licznej grupie rówieśników
• wymagań stawianych w zakresie czynności samoobsługowych (rozbieranie, ubieranie, korzystanie z toalety, spożywanie posiłków) nie zawsze wykonywanych dotychczas samodzielnie
• sposobu komunikowania się i odnoszenia się do rówieśników i dorosłych,
• nowego trybu życia i rozkładu dnia nie zawsze zrozumiałego dla niego,
• braku oparcia w osobach bliskich w sytuacjach trudnych, osamotnienia.

Bardzo ważne jest, by te pierwsze doświadczenia dziecka z przedszkolem przebiegały w atmosferze bezpieczeństwa, spokoju i łagodności.

 

Oto kilka propozycji, które ułatwią dziecku start w przedszkolu:

• w początkowym okresie dobrze jest ustalić z dzieckiem, kto będzie je przyprowadzał do przedszkola oraz kto i kiedy będzie je odbierał. Ważne jest aby dotrzymywać słowa. Daje to dziecku poczucie bezpieczeństwa,
• wprowadzajmy w domach stały rytm dnia,
• nie składajmy obietnic, których nie możemy wypełnić,
• nigdy nie straszmy dziecka przedszkolem,
• przyzwyczajajmy je do urozmaiconych potraw, nie rozdrabniajmy pokarmów, już trzylatek może swobodnie gryźć pokarmy,
• wdrażajmy dzieci do przestrzegania umów i zasad,
• przyzwyczajajmy do samoobsługi, pozwólmy dziecku samemu załatwiać potrzeby fizjologiczne, myć ręce, ubierać się,
• odzwyczajajmy od smoczków, pampersów, nocnika,
• pozwólmy dziecku zabrać do przedszkola (przytulankę, poduszeczkę lub misia),
• pozwólmy dziecku uczestniczyć w przygotowaniach do przedszkola (wspólne zakupy), dajmy możliwość przyzwyczajania się do tych rzeczy w domu, aby w przedszkolu to wszystko nie było takie nowe, a już znajome i zarazem łatwe do rozpoznania,
• organizujmy dziecku kontakty z rówieśnikami i innymi dziećmi,
• stosujmy w przedszkolu krótkie pożegnania (kiedy przedłużamy pożegnanie, dzieci cierpią dłużej),
• przyprowadzajmy dziecko do przedszkola odpowiednio wcześnie, aby pośpiech nie budził w dziecku niepokoju,
• przygotujmy dla dziecka wygodny strój do samodzielnego ubierania, który można pobrudzić.

Dla wielu dzieci pierwsze kontakty z przedszkolem są źródłem przykrych napięć emocjonalnych utrudniających im przystosowanie. Jednak przedszkole jest dobrym środowiskiem do uczenia dziecka niezależności i uspołecznienia. Kontakty z rówieśnikami uczą norm współżycia w grupie społecznej. Dziecko szybciej się przystosuje i zniesie niedogodności życia zbiorowego, gdy będzie postrzegało przedszkole, jako bezpieczne i atrakcyjne dla siebie.

Do tego też będziemy dążyć w naszej pracy wychowawczej i dydaktycznej.

Wychowawczynie Przedszkola „Słoneczko”

 

Bibliografia:

Edyta Gruszczyk-Kolczyńska, Ewa Zielińska, Dwulatki i trzylatki w przedszkolu i w domu, Jak świadomie je wychowywać i uczyć., Bliżej przedszkola, Kraków 2012.